نفاس‏

مسئله 529 - از وقتي اوّلين جزء بچّه از شكم مادر بيرون مي‏آيد، هر خوني كه زن مي‏بيند، اگر پيش از ده روز يا آخر ده روز قطع شود، خون نفاس است. و زن را در حال نفاس، نفساء مي‏گويند.

مسئله 530 - خوني كه پيش از بيرون آمدن اوّلين جزء بچّه مي‏بيند نفاس نيست.

مسئله 531 - لازم نيست كه خلقت بچّه تمام باشد، بلكه اگر خون بسته‏اي هم از رحم خارج شود و خود زن بداند، يا چهار نفر قابله بگويند، كه اگر در رحم مي‏ماند انسان مي‏شد، خوني كه تا ده روز ببيند خون نفاس است.

مسئله 532 - ممكن است خون نفاس يك آن بيشتر نيايد، ولي بيشتر از ده روز نمي‏شود.

مسئله 533 - هر گاه شك كند كه چيزي سقط شده يا نه؛ يا چيزي كه سقط شده اگر مي‏ماند انسان مي‏شد يا نه، لازم نيست وارسي كند، و خوني كه از او خارج مي‏شود شرعا خون نفاس نيست.

مسئله 534 - توقّف در مسجد و رساندن جائي از بدن به خط قرآن و كارهاي ديگري كه بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است، و آنچه بر حائض واجب و مستحب و مكروه است، بر نفساء هم واجب و مستحب و مكروه مي‏باشد.

مسئله 535 - طلاق زن در حال نفاس، باطل است، و نزديكي كردن با او حرام مي‏باشد، و اگر شوهرش با او نزديكي كند، احتياط مستحب آن است كه بدستوري كه در احكام حيض گفته شد كفّاره بدهد.

مسئله 536 - وقتي از خون نفاس پاك شد، بايد غسل كند و عبادتهاي خود را بجا آورد، و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه روزهائي كه خون ديده با روزهايي كه در وسط پاك بوده؛ روي هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد، بنابر احتياط مستحب روزهايي را كه خون ديده نفاس قرار دهد، و در روزهايي كه در بين پاك بوده، آنچه را بر نفساء حرام است ترك كند، و عبادتهاي خود را بجا آورد. گرچه اظهر اين است كه همه آنها در حكم نفاس است.

مسئله 537 - اگر از خون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست، بايد با مقداري پنبه خود را امتحان نمايد كه اگر پاك است، براي عبادتهاي خود غسل كند.

مسئله 538 - اگر خون نفاس از ده روز بگذرد، چنانچه در حيض عادت عدديّه دارد، باندازه روزهاي عادت او نفاس و بقيّه، استحاضه است. و اگر عادت ندارد، تا ده روز نفاس و بقيّه، استحاضه مي‏باشد. و احتياط مستحب آن است كه كسي كه عادت دارد، از روز بعد از عادت و كسي كه عادت ندارد، بعد از روز دهم تا روز هجدهم زايمان، كارهاي استحاضه را بجا آورد و كارهائي را كه بر نفساء حرام است ترك كند.

مسئله 539 - زني كه عادت حيضش كمتر از ده روز است؛ اگر بعد از زايمان بيشتر از روزهاي عادتش خون ببيند، بايد باندازه روزهاي عادت را نفاس قرار دهد، و بعد از آن هم مي‏تواند تا ده روز عبادت را ترك كند يا عمل مستحاضه انجام دهد، ولي احتياط مستحب آن است كه تا دو روز عبادت را ترك نمايد و بعد از دو روز تا روز دهم، كارهاي استحاضه را بجا آورد، و كارهايي را كه بر نفساء حرام است ترك نمايد، و اگر از ده روز بگذرد استحاضه است، و بايد روزهاي بعد از عادت تا روز دهم را هم استحاضه قرار دهد، و عبادتهائي را كه در آن روزها بجا نياورده قضا نمايد. مثلا زني كه عادت او شش روز بوده، اگر بيشتر از شش روز خون ببيند، بايد شش روز را نفاس قرار دهد، و بنابر احتياط مستحب در روز هفتم و هشتم عبادت را ترك كند، و در روز نهم و دهم كارهاي استحاضه را بجا آورد، و كارهايي را كه بر نفساء حرام است، ترك نمايد و اگر بيشتر از ده روز خون ديد، از روز بعد از عادت او استحاضه مي‏باشد.

مسئله 540 - زني كه در حيض عادت عدديّه دارد، اگر بعد از زايمان، تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه پي در پي خون ببيند، باندازه روزهاي عادت او نفاس است و ده روز از خوني كه بعد از نفاس مي‏بيند - اگر چه در روزهاي عادت ماهانه‏اش باشد - استحاضه است، مثلا زني كه عادت حيض او از بيستم ماه تا بيست و هفتم است، اگر روز دهم ماه زائيد و تا يك ماه يا بيشتر پي در پي خون ديد، تا روز هفدهم نفاس و از روز هفدهم تا ده روز، حتّي خوني كه در روزهاي عادت خود - كه از بيستم تا بيست و هفتم است - مي‏بيند، استحاضه مي‏باشد، و بعد از گذشتن ده روز، اگر خوني را كه مي‏بيند در روزهاي عادتش باشد، حيض است، چه نشانه حيض داشته باشد يا نداشته باشد، و همچنين است اگر در روزهاي عادتش نباشد، ولي نشانه حيض داشته باشد. و اگر بعد از گذشتن ده روز از نفاس، در روزهائي كه عادت حيض او نباشد، خوني ببيند كه نشانه حيض نداشته باشد، خوبست احتياطا تا وقتي كه ممكن است آن خون حيض باشد، آنچه را بر حائض حرام است ترك كند، و كارهاي مستحاضه را بجا آورد، ليكن اظهر اين است كه حكم استحاضه را دارد.

مسئله 541 - زني كه در حيض عادت ندارد، اگر بعد از زايمان تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه خون ببيند، ده روز اوّل آن نفاس و ده روز دوّم آن استحاضه است، و خوني كه بعد از آن مي‏بيند، اگر نشانه حيض داشته باشد حيض و گرنه آن هم استحاضه مي‏باشد.