مسئله 675 - گفته شد كه غسل وكفن ميّت هر مسلماني واجب است ليكن دو گروه از اين حكم استثنا شدهاند: اوّل - شهدا يعني آنها كه در ميدان كارزار در ركاب پيامبر( صلي الله وعليه واله والسلم) يا امام معصوم عليهالسلام يا نائب خاص بعنوان جهاد يا دفاع كشته شده باشند و يا در زمان غيبت امام عليهالسلام در راه دفاع از اسلام و كشور اسلام كشته شوند، اينها غسل و كفن وحنوط ندارند و با همان لباسهايشان پس از خواندن نماز ميّت بر آنها بخاك سپرده شوند. مرد يا زن، بزرگ يا كوچك و حتّي طفل در اين مسئله فرقي ندارند. البته بايد در ميدان جنگ كشته شده باشند ولي اگر وقتي مسلمانان به او ميرسند هنوز زنده باشد و پس از بيرون بردن از ميدان جنگ هر چند در بيمارستان جان بدهد اين حكم را ندارد گرچه ثواب شهيد را دارد.
مسئله 676 - ميدان جنگ محدود به مسافت كمي باشد يا بسيار گسترده فرقي نميكند و تا هر كجا كه گلولههاي دشمن به آنجا ميرسد همين حكم را دارد ولي آنها كه در بمباران شهرها و روستاهاي دور از ميدان جنگ كشته ميشوند اين حكم را ندارند مگر اينكه فرض شود كه همه آن مكانها ميدان جنگ باشد مثل اينكه مردم آنجا نيز در سقوط هواپيماها و يا كشتن چتربازها و مانند آن دخالت مستقيم داشته باشند و همه جنگجو بحساب آيند.
مسئله 677 - اگر شهيد را دشمن برهنه كرده باشد و يا بهر جهت ديگري برهنه شده باشد بايد اول او را كفن كنند و بدون غسل بخاك بسپارند.
مسئله 678 - دوّم - آنهائي كه بعنوان قصاص يا حدّ شرعي كشته ميشوند ابتدا بايد به دستور حاكم شرع ،خودشان غسل ميّت را انجام دهند و لُنگ و پيراهن كفن مرده را بتن كنند - سرتاسري هم لازم است اگر مانع اجرا، حد شود پس از كشتن پوشانده شود وگرنه خودش قبلاً به خود مي پيچد - و حنوط ميكنند كه پس از كشته شدن فقط بر آنها نماز ميخوانند و دفنشان ميكنند و اگر بدن و كفنشان بخون و غير خون نجس شود لازم نيست تطهير شوند.
