مسئله 1629 - لازم نيست انسان، نيّت روزه را از قلب خود بگذراند، يا به زبان بگويد، بلكه همين قدر كه با توجه، براي انجام فرمان خداوند از اذان صبح تا مغرب كاري كه روزه را باطل ميكند انجام ندهد كافي است. و براي آنكه يقين كند تمام اين مدّت را روزه بوده، بايد احتياطا از لحظهاي پيش از اذان صبح و تا لحظهاي هم بعد از مغرب از انجام كاري كه روزه را باطل ميكند خودداري نمايد.
مسئله 1630 - انسان لازم نيست در شب اوّل ماه، روزه همه ماه را نيّت كند، بلكه ميتواند در هر شب از ماه رمضان براي روزه فرداي آن، نيّت كند. ولي بهتر است كه شب اوّل ماه هم نيّت روزه همه ماه را بنمايد.
مسئله 1631 - در روزه رمضان وقت نيّت تا پيش از اذان صبح است كه بايد معلوم كند كه فردا روزه ميگيرد ولي وقت نيّت روزه مستحبّيتا قبل از غروب ادامه دارد يعني از اوّل شب است تا موقعي كه به اندازه نيّت كردن و امساك مختصري، به مغرب وقت مانده باشد، به اين معني كه اگر تا اين وقت كاري كه روزه را باطل ميكند انجام نداده باشد و نيّت روزه مستحبّيكند روزه او صحيح است.
مسئله 1632 - كسي كه پيش از اذان صبح، بدون نيّت روزه خوابيده است اگر پيش از ظهر بيدار شود و نيّت كند، روزه او صحيح است، چه روزه او واجب باشد چه مستحبّ. ولي در روزه واجب معيّن، مثل روزه رمضان و نذر معيّن بنابر احتياط واجب روزه را بگيرد و قضاي آن را نيز بجا آورد. و اگر بعد از ظهر بيدار شود روزه واجب از او صحيح نيست، گر چه در ماه رمضان امساك واجب است.
مسئله 1633 - اگر بخواهد غير روزه رمضان و روزههايي كه در روزهاي خاصي قرار داده شده، مثل اوّل ماه يا ايام البيض، روزه ديگري بگيرد بايد آن را معيّن نمايد. مثلا نيّت كند كه روزه قضا يا روزه نذر ميگيرم. ولي در ماه رمضان لازم نيست نيّت كند كه روزه ماه رمضان ميگيرم، بلكه اگر نداند ماه رمضان است، يا فراموش نمايد و روزه ديگري را نيّت كند روزه ماه رمضان حساب ميشود. و همچنين است روزههايي كه در روزهاي خاصي قرار داده شده.
مسئله 1634 - اگر بداند ماه رمضان است و عمدا نيّت روزه غير رمضان كند، نه روزه رمضان حساب ميشود و نه روزهاي كه قصد كرده است.
مسئله 1635 - اگر مثلا به نيّت روز اوّل ماه روزه بگيرد، بعد بفهمد دوّم يا سوّم بوده، روزه او صحيح است.
مسئله 1636 - اگر پيش از اذان صبح رمضان نيّت كند و بيهوش شود و در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد. و اگر تمام نكرد قضاي آن را بجا آورد. و همينطور است اگر پيش از اذان صبح، نيّت نكرده بيهوش شود و پيش از ظهر به هوش آيد.
مسئله 1637 - اگر پيش از اذان صبح نيّت كند و مست شود و در بين روز به هوش آيد بنابراحتياط واجب امساك كند و بايد قضاي آن را هم بجا آورد.
مسئله 1638 - اگر پيش از اذان صبح نيّت كند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود، روزهاش صحيح است.
مسئله 1639 - اگر نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود، چنانچه كاري كه روزه را باطل ميكند انجام نداده باشد، بايد نيّت كند و روزه او صحيح است. و اگر كاري كه روزه را باطل ميكند انجام داده باشد، يا بعد از ظهر ملتفت شود كه ماه رمضان است روزه او باطل ميباشد، ولي بايد تا مغرب كاري كه روزه را باطل ميكند انجام ندهد، و بعد از رمضان هم آن روزه را قضا نمايد.
مسئله 1640 - اگر بچّه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود بايد روزه بگيرد. و اگر بعد از اذان بالغ شود، روزه آن روز بر او واجب نيست، ولي اگر مفطري انجام ندهد و تا پيش از ظهر بالغ شود بنابراحتياط واجب روزه را بگيرد، مخصوصا اگر از اذان صبح نيّت روزه هم كرده باشد، بلكه در فرض اخير بعد از ظهر هم اگر بالغ شود روزه را تمام كند.
مسئله 1641 - كسي كه براي بجا آوردن روزه ميّتي اجير شده، اگر روزه مستحبّيبگيرد اشكال ندارد هر چند احوط ترك است. ولي كسي كه روزه قضاي رمضان دارد نميتواند روزه مستحبّيبگيرد. و همچنين است بنابر احتياط واجب اگر روزه واجب ديگري دارد. و چنانچه فراموش كند و روزه مستحبّ بگيرد، در صورتي كه پيش از ظهر يادش بيايد، روزه مستحبّياو به هم ميخورد و ميتواند نيّت خود را به روزه واجب برگرداند، و اگر بعد از ظهر ملتفت شود، روزه او باطل است، و اگر بعد از مغرب يادش بيايد، روزهاش صحيح است و همان مستحبّي حساب ميشود.
مسئله 1642 - كسي كه از خود روزه قضا دارد در صورتي كه وقت آن وسعت دارد ميتواند روزه استيجاري بگيرد.
مسئله 1643 - اگر غير از روزه ماه رمضان، روزه معيّن ديگري بر انسان واجب باشد، مثلا نذر كرده باشد كه روز معيني را روزه بگيرد، چنانچه عمدا تا اذان صبح نيّت نكند، روزهاش باطل است. و اگر نداند كه روزه آن روز بر او واجب است، يا فراموش كند و پيش از ظهر يادش بيايد چنانچه كاري كه روزه را باطل ميكند، انجام نداده باشد و فورا نيّت كند روزه او صحيح، وگرنه باطل ميباشد.
مسئله 1644 - اگر براي روزه واجب غير معيني، مثل روزه كفّاره، عمدا تا نزديك ظهر نيّت نكند اشكال ندارد. بلكه اگر پيش از نيّت، تصميم داشته باشد كه روزه نگيرد، يا ترديد داشته باشد كه بگيرد يا نه، چنانچه كاري كه روزه را باطل ميكند انجام نداده باشد و پيش از ظهر نيّت كند روزه او صحيح است.
مسئله 1645 - اگر در ماه رمضان، پيش از ظهر كافر مسلمان شود و از اذان صبح تا آن وقت كاري كه روزه را باطل ميكند انجام نداده باشد بنابر احتياط مستحبّ نيّت روزه كند و روزه را تمام كند و يا قضاي آن را بجا آورد.
مسئله 1646 - اگر مريض، پيش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت كاري كه روزه را باطل ميكند انجام نداده باشد، بنابر احتياط مستحبّ نيّت روزه كند و آن روز را روزه بگيرد.
مسئله 1647 - روزي را كه انسان شكّ دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان، واجب نيست روزه بگيرد. و اگر بخواهد روزه بگيرد نميتواند نيّت روزه رمضان كند. ولي اگر نيّت روزه قضا و مانند آن بنمايد چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب ميشود. ولي ميتواند نيّت كند كه اگر رمضان است روزه رمضان باشد وگرنه روزه قضا و اگر قضا ندارد روزه ديگري باشد.
مسئله 1648 - اگر روزي را كه شكّ دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان، به نيّت روزه قضا، يا روزه مستحبّيو مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد كه ماه رمضان است، بايد نيّت روزه رمضان كند.
مسئله 1649 - اگر در روزه واجب معيني، مثل روزه رمضان و يا هر واجب معين ديگر، از نيّت روزه گرفتن برگردد بنابر احتياط واجب روزهاش باطل است. هر چند از قصد خود توبه كند. ولي چنانچه نيّت كند كه چيزي كه روزه را باطل ميكند بجا آورد در صورتي كه آن را انجام ندهد روزهاش باطل نميشود. مگر اينكه ملتفت به اين باشد كه انجام آن كار روزه را باطل ميكند كه در آن صورت، برگشتن از نيّت روزه ميباشد و مبطل روزه است.
مسئله 1650 - در روزه مستحبّ و روزه واجبي كه وقت آن معيّن نيست، مثل روزه كفّاره، اگر قصد كند كاري كه روزه را باطل ميكند انجام دهد، يا مردد شود كه بجا آورد يا نه، چنانچه بجا نياورد و پيش از ظهر دو باره نيّت روزه كند، روزه او صحيح است هر چند متوجه باشد كه آن كار روزه را باطل ميكند، بلكه در مستحبّ اگر بعد از ظهر هم نيّت كند روزهاش صحيح است.
