مسئله 1826 - روزه تمام روزهاي سال، غير از روزههاي حرام و مكروه كه گفته شد، مستحب است. و براي بعضي از روزها بيشتر سفارش شده است كه از آن جمله است:
1- پنجشنبه اول، و پنجشنبه آخر هر ماه، و اولين چهارشنبه دهه دوم هر ماه و اگر كسي اينها را بجا نياورد مستحب است قضا نمايد. و چنانچه اصلا نتواند روزه بگيرد، مستحب است براي هر روز، يك مد طعام يا6/12 نخود نقره سكهدار به فقير بدهد.
2- سيزدهم، و چهاردهم، و پانزدهم هر ماه.
3- تمام ماه رجب، و شعبان، و حتي مقداري از اين دو ماه اگر چه يك روز باشد.
4- روز عيد نوروز، روز بيست و پنجم، و بيست و نهم ذي قعده، روز اول تا روز نهم ذي حجه (روز عرفه). ولي اگر به واسطه ضعف روزه نتواند دعاهاي روز عرفه را بخواند روزه آن روز مكروه است، عيد سعيد غدير (18 ذي حجه)، روز اول و سوم محرم، ميلاد مسعود پيغمبر اكرم"ص" (17 ربيع الاول)، روز مبعث حضرت رسول اكرم"ص" (27 رجب).
مسئله 1827 - و اگر كسي روزه مستحبي بگيرد واجب نيست آن را به آخر رساند، بلكه اگر برادر مؤمنش او را به غذا دعوت كند مستحب است دعوت او را قبول كند و در بين روز افطار نمايد.
مواردي كه مستحب است انسان از كارهائي كه
روزه را باطل ميكند خودداري نمايد
مسئله 1828 - براي شش نفر مستحب است در ماه رمضان اگر چه روزه نيستند از كاري كه روزه را باطل ميكند خودداري نمايند.
اول: مسافري كه در سفر، كاري كه روزه را باطل ميكند انجام داده باشد و پيش از ظهر به وطنش يا به جايي كه ميخواهد ده روز بماند برسد.
دوم: مسافري كه بعد از ظهر به وطنش يا به جايي كه ميخواهد ده روز در آنجا بماند برسد.
سوم: مريضي كه پيش از ظهر خوب شود و كاري كه روزه را باطل ميكند انجام داده باشد.
چهارم: مريضي كه بعد از ظهر خوب شود.
پنجم: زني كه در بين روز از خون حيض يا نفاس پاك شود.
ششم: كافري كه در روز ماه رمضان مسلمان شود. خصوصاً اگر قبل از ظهر مسلمان شود كه بنابر احتياط مستحب آن روز را امساك كند.
مسئله 1829 - مستحب است روزه دار نماز مغرب و عشا را پيش از افطار كردن بخواند. ولي اگر كسي منتظر او است، يا به جهت گرسنگي ومانند آن نميتواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اول افطار كند. ولي حتي الا مكان نماز را در وقت فضيلت آن بجا آورد.
