مسئله 1910 - اگر مال حلال با مال حرام به طوري مخلوط شود كه انسان نتواند آنها را از يكديگر تشخيص دهد و صاحب مال حرام و مقدار آن، هيچ كدام معلوم نباشند بايد خمس تمام مال را بدهد و بعد از دادن خمس، بقيه مال حلال ميشود، و بهتر اين است كه اين خمس را به قصد مافي الذمه، اعم از خمس اصطلاحي و صدقه، بپردازد ولي اقوي كفايت قصد خمس اصطلاحي مي باشد .
مسئله 1911 - اگر مال حلال با مال حرام مخلوط شود و انسان مقدار حرام رابداند ولي صاحب آن را نشناسد و نتواند آن را پيدا كند بايد آن مقدار را به نيت صاحبش صدقه بدهد و بنابراحتياط واجب از حاكم شرع هم اذن بگيرد.
مسئله 1912 - اگر مال حلال با حرام مخلوط شود و انسان مقدار حرام را نداند ولي صاحبش را بشناسد بايد رضايت او را بدست آورد و چنانچه صاحب مال راضي نشود، در صورتي كه انسان بداند چيز معيني مال او است و شك كند كه بيشتر از آن هم مال او هست يا نه، بايد فقط همان را كه يقين دارد مال او است به او بدهد، ولي اگر به ظلم و روي بي اعتنائي به شرع و قانون مال كسي را غصب كرده و سپس مقدار آن را فراموش كرده و اينك بخواهد توبه كند بايد براي اينكه يقين به انجام وظيفه كند مقدار بيشتر را بدهد .
مسئله 1913 - اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد و بعد بفهمد كه مقدار حرام بيشتر از خمس بوده، بنابر احتياط واجب بايد مقداري را كه ميداند از خمس بيشتر بوده، از طرف صاحب آن به اذن حاكم شرع صدقه بدهد.
مسئله 1914 - اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد، يا مالي را كه صاحبش را نميشناسد به نيت او صدقه بدهد، و بعدا تصادفا صاحبش پيدا شد بنابر احتياط واجب بايد به مقدار مالش به او بدهد. و صدقهاي كه داده براي خودش حساب ميشود و خمس داده شده را اگر مرجع تقليد يا نماينده او قبول كند به جاي بدهيهاي ديگر خمس او حساب ميشود.
مسئله 1915 - اگر مال حلال با حرام خلوط شود و مقدار حرام معلوم باشد و انسان بداند كه صاحب آن از چند نفر معين بيرون نيست ولي نتواند بفهمد كيست پس اگر غاصب بوده و به ظلم آن اموال را گرفته بايد همه را راضي نمايد، و اگر غاصب نبوده آن مقدار را بين آنان تقسيم نمايد.
