بي احترامي فرزندان به والدين

محضر مبارک مبارک حضرت آیت الله العظمی گرامی
سلام علیکم
با احترام و عرض ادب
این حقیر پدری هستم 58 ساله بازنشسته و دارای 4 فرزند که همگی به سن تکلیف رسیده و سه نفر از آنها در مقطع کارشناسی فارغ التحصیل شده اند و یک نفر دانشجو است.
دخترم ازدواج کرده و سه پسرم هنوز مجرد هستندو در منزل پدری به سر برده و امرار معاش می کنند و به دلیل مشکلات مالی و بعضا مسکن تن به ازدواج نمی دهند .
از بدو طفولیت فرزندانم تلاش کردم تا زمینه های لازم در جهت رشد فکری ، اخلاقی ، علمی ، و رفاهی آنان حتی تهیه امکانات ارتباطاتی از جمله اینترنت و ایجاد کتابخانه را در حد وسع خود فراهم کنم (هرچند که ممکن است صد درصد به وظایف خود عمل نکرده باشم).
در حال حاضر فرزندان به فرایض اولیه خود به ویژه نماز به صورت معمول و گاها با تاخیر عمل می کنند ولی احساس میکنم که ظاهرا از دو محور اصلی هدایت یعنی قرآن و عترت رسول الله (ص) فاصله دارند (با کمال تاسف این وضعیت پس از ورود آنان به دانشگاه ایجاد شده و تا قبل از دانشگاه بسیار خوب بوده اند) چون از دل آنان آگاهی ندارم و به شدت نگران آخرت خود و فرزندان خود هستم؛ به خودم از این جهت که به خاطر آنان مواخذه شوم و فرزندانم به خاطر این که به گمراهی کشیده شوند.
خواهشمند است این حقیر را نسبت به ذیل ارشاد فرمایید:
1-    تکلیف بنده در خصوص ادامه اعمال و رفتار فرزندانم چیست؟
2-    فرزندانم چه وظیفه ای نسبت به اصلاح اعمال و رفتار خود دارند؟
سایه عالی بر سر مسلمین مستدام باد.
باتشکر
---------------------------------------
پاسخ حضرت آيت الله العظمي گرامي
بسمه تعالي
1-    سفارش به خوبيها و ترك بديها بمقدار امكان. لازم نيست دعواي تند كنيد.
2-    بديهي است بايد از بديها پرهيز كنند و وظائف را انجام دهند همه هم معناي خوب و بد را مي فهمند. عمل خود شما هم بسيار موثر است. نماز شب بخوانيد تدريجا روي آنها هم اثر مي‌گذارد.

   جمعه 1 آبان 1388