بسم الله الرحمن الرحیم

انسان موجودی مرکب از دو جهت کلی ادراکات و احساسات است ، از بُعد ادراکی ، بشر به دنبال کمال مطلق است و هرجمال و یا کمالی را که می بیند ، این به عنوان زمینه ای است برای حرکت بالاتر .

(انسان) اشتباهی به سوی چیزهای ناقص می گردد در حالی که در هرحقیقت به دنبال کمال مطلق است لذا به هر جا که می رسد قانع نمی شود و آن را رها می کند.

از بعد احساسی هم بشر اهل عشق و شوق و محبت است و محبت و شوق و عشق اش را هم برای بالاترین محبوب و معشوق در حقیقت می خواهد و بالاترین معشوق این است که به وجودآورنده همه ی زیبایی هاست. وآن ذات احدیت حضرت حق تعالی است.

نماز وسیله ای است برای برقراری این ارتباط ، هم در بعد ادراکی و هم در بعد احساسی و عشق و شوق .

امیدواریم همگان عبرت گرفته از حقیقت قضایای مربوط به احساسات خویش بهترین استفاده را کنیم. از یک نظر دیگر بشر گرفتار عالم طبیعت است و عالم طبیعت نوعا همراه با کاستی ها و ناراحتی هایی که موجب کثافت های روحی است.

نماز وسیله ای است  برای تطهیر این آلودگی ها . لذا در روایات ما متعدد وارد شده که هر مرحله ای از مراحل وقت نماز در حقیقت « نهر » است که انسان را در این نهر شستشو می دهد و تمیز می کند از این آلودگی ها و پاک و آزاد می شود.

آلودگی ها لازمه ی این عالم طبیعت و عالم ماده است و برای نجات از این آلودگی ها یکی از بهترین برنامه ها ، نماز است . امیدوارم همگان موفق باشیم که از محتوای کلماتی که در نماز با خداوند ادا می کنیم به خوبی هم آگاه بشویم  و به همه توجه کنیم تا به نتایج بسیار خوب نماز نائل بشویم. ان شاءالله